Εν ριπή

ΣΤΡΑΤΙΣΙΝΟ

Ταξιδεύοντας

ΠΟΥ δεν πήγαμε τις τελευταίες εβδομάδες! Τρελό οδοιπορικό, σαν άλλοτε. Κάποιος εκδικείται. Πληρώνω, φαίνεται, τα πειράγματα, όταν πεταγόταν στην Αμερική για δύο ημέρες και μετά στο καπάκι Ιαπωνία ή κάπως έτσι. Στον Κώστα Καββαθά αναφέρομαι, που για πολλά χρόνια ταξίδευε δυο, τρεις φορές την εβδομάδα. Δεν έχουμε πιάσει ακόμα τα μίλια του, αλλά βαδίζουμε ολοταχώς. Φτάσαμε μέχρι την Κορέα τον περασμένο μήνα. Πήγαμε στη Σεούλ και, βέβαια, μας άρεσε. Καλύτερα εκεί απ’ ό,τι στο πολλά βαρύ Τόκιο. Πιο Ευρωπαίοι οι άνθρωποι, φιλικό το καλοφτιαγμένο Xάγιατ, υπερόπλα οι κυρίες, όντας με πιο ευρωπαϊκές διαστάσεις και, βέβαια, χαμογελαστές, φιλικές και τα μέγιστα τρυφερές. Αν δεν προσέξεις, μπορεί και να γυρίσεις ερωτευμένος από εκεί, κίνδυνο που δε διατρέχεις, όσες φορές κι αν πας, στο Τόκιο. Από εκεί και πέρα, οδηγούν 95% τα δικά τους αυτοκίνητα, σπάνια βλέπεις ευρωπαϊκά ή γιαπωνέζικα (μόνο Lexus είδαμε!) και εννοείται πως θα ξαναπάμε! Επαγγελματικά και με τους ίδιους οικοδεσπότες, δε θα το σκεφτούμε δεύτερη φορά. Θα ρωτήσουμε τα τυπικά περί πτήσεων και για το τι θα κάνουμε εκεί και φύγαμε. Σύμφωνοι, για διακοπές δε θα πάμε. Απλώς, μας έκανε θετική εντύπωση η χώρα. Πέρα από την ΚΙΑ, μας έκανε εντύπωση και το πώς χειρίζονται το πρόβλημα με τα αδέλφια τους στο Βορρά. Δεν το διασκεδάζουν, δεν αισιοδοξούν, αλλά και δε μιζεριάζουν. Κοιτάζουν μπροστά οι Νότιοι και, αξιοποιώντας τα δώρα εξ Αμερικής, δημιουργούν. Η σωστή επιλογή.

Που αλλού πήγαμε; Για τη γνωριμία μας με την Μ6 στην Ισπανία, διαβάστε σχετικό άρθρο-σημείωμα, όπου είναι σαφές πως, εκτός από το αυτοκίνητο, μας έβγαλε τα μάτια και η πίστα Αscari. Ένας πάμπλουτος Ολλανδός, ο Klaas Zwart, έκανε το όνειρό του πραγματικότητα. Ο ίδιος, εκτός από τον καταπληκτικό αυτό χώρο (σ.σ.: θα πήγαινα επιστάτης αύριο το πρωί και, όταν με τρέλαινε η μοναξιά, θα έβγαζα από το πάντοκ στην πίστα μια δύσκολη GT2, για να πάρω κουράγιο), προσφέρει στην αυτοκίνηση κι ένα σπορ διθέσιο, το Ascari KZ1. Δικής του κατασκευής. ¶παιχτος τύπος. Πώς θα γίνει να τον γνωρίσουμε, κ. Τεμπερίδη; Κάντε κάτι! Και στην Ελλάδα υπάρχουν άπαιχτοι λάτρεις της αυτοκίνησης με δύναμη και όραμα. Είναι πετυχημένοι γενικώς, γιατί όχι και ειδικώς; Αξίζει να επισκεφτούν την πίστα Αscari και θα καταλάβουν πως δε χρειάζεται πίστα F1 η χώρα μας, ώστε να αισθανθούμε πολιτισμένοι, δυνατοί και ανταγωνιστικοί. Ο δικός μας πολιτισμός, η δική μας κουλτούρα δεν ταιριάζει με την υπερβολή. Όταν καταφεύγουμε, άλλωστε, σε αυτήν, είναι για να προκαλέσουμε, να ευαισθητοποιήσουμε και να ξυπνήσουμε όποιον θεωρεί πως όπου έφτασε έφτασε και δεν υπάρχει αύριο. Μας αρέσουν τα λεπτά, τα διακριτικά κοσμήματα, που προδίδουν και ευγένεια. Προτιμούμε μια SL από μια CL και ένα Α8 από μια μια S klasse, όπως και μια οποιαδήποτε 911 από την όποια Ferrari. Ελληνάρες με άποψη (σ.σ.: π.χ. «Στράτη, ξύπνα, ο Αρμόδιος είμαι, άσ’ το, ο Γιάννης πάει Βοτανικό, αλλά μίλησα με τον Αλέξανδρο και δεν έχει αντίρρηση να τα πούμε με το Λουκά και το Λεωνίδα»), αν δουν το δημιούργημα εκεί, 150 χλμ. από τη Σεβίλη, θα τσαντιστούν, θα συνεννοηθούν και θα δημιουργήσουν...

Ιστορικό Ακρόπολις
Κάπως έτσι προέκυψε και η αναβάθμιση του Ιστορικού Ράλλυ Ακρόπολις. Το οργάνωσε η ΕΛΠΑ, όταν επιτέλους κατάλαβαν οι διοικούντες πως κάτι δικό σου με μεγάλη αξία δεν παραχωρείται κι έχεις υποχρέωση να το διατηρείς ζωντανό και υγιές. Τη διαφορά την έκαναν εφέτος ο Αλέξανδρος Μανιατόπουλος και οι συνεργάτες του, από την άπαιχτη, την πολύ δυνατή γραμματεία μέχρι τους αλυτάρχες, χωρίς να υποτιμούμε το ρόλο της διαφημιστικής εταιρείας που επιστρατεύτηκε. Τους παρέσυρε ο «ψηλός» (σ.σ.: σωστά, Κ.Κ.;), δούλεψαν και δημιούργησαν. Εύκολο ήταν, είχαν αφεντικό-οδοστρωτήρα, είχαν χρήματα, είχαν χορηγούς, είπε κάποιος! Ναι, αλλά πώς προέκυψαν; Έτσι, επειδή κάποιος τους έστειλε ένα γράμμα ή τους έκανε ένα τηλέφωνο; Καμία σχέση! Ο τύπος δούλεψε σκληρά για να τα καταφέρει. Όταν στο τιμόνι της Alpha Bank είναι ο κ. Δημήτρης Ματζούνης, δεν εξασφαλίζεις χορηγία επειδή είσαι φίλος, ή συνεργάτης, ή επειδή το γεγονός δημιουργεί συναισθηματική φόρτιση. Θα χαμογελάσει και θα προσπεράσει, αν δεν τον πείσεις πως αξίζει, πως λέει! Και αν τον επόμενο χρόνο οι χορηγοί είναι παρόντες, τότε, ναι, πέτυχες! Από τη στιγμή, πάντως, που τους σεβάστηκες, προβάλλοντάς τους και στέλνοντας υλικό την επομένη του αγώνα, ώστε να επιβεβαιωθεί το ότι πέτυχε η επένδυση, είναι απίθανο να μην είναι δίπλα στον αγώνα και το 2006 και το 2007 κ.ο.κ. Οι διεθνείς ελληνικοί αγώνες είναι πλέον τρεις και, αν τον επόμενο χρόνο όλα βαίνουν καλώς, θα πάρουμε τα βουνά, στην κυριολεξία. Είναι βλέπετε σαν άλλοτε. Με ελεύθερες δοκιμές, με ελεύθερα σέρβις (σ.σ.: λαμβάνει ο Έλληνας Σάτον;) και, το κυριότερο, με μικτή διαδρομή. Εκεί όπου φέτος έλαμψαν ο Τάκης Σκαλτσάς, ο Αλέξανδρος Κίκιζας, οι συνοδηγοί τους και άλλοι Έλληνες που πολέμησαν μέχρι την τελευταία ε.δ. Αγώνα, όμως, έκαναν και όσοι συμμετείχαν στο διαγωνισμό ακριβείας. Πόλεμος μέχρι την τελευταία ε.δ. από δύο πληρώματα πολύ υψηλού επιπέδου. Το να πετύχεις ακριβώς την προκαθορισμένη μ.ω.τ. στον ¶γιο Μερκούριο μπορεί να συγκριθεί μόνο με οδήγηση σε βρεγμένο χρησιμοποιώντας σλικ λάστιχα στην ίδια ε.δ. Κωσταντίνε (σ.σ.: σταμάτα την γκρίνια, ΦΙΛΕ, τριάντα χρόνια είναι πολλά και τώρα πλέον μετράμε ανάποδα), Μάριε, Σπύρο κι εσείς κ. Αλίκη Παπαγιάννη..., απλώς συγχαρητήρια!

52ο Pάλλυ Aκρόπολις
Στο τέλος του μήνα. Nα πάτε στην SSS (sic) στο Ολυμπιακό Στάδιο. Όταν η Ανίτα Πασαλή, πριν από κάμποσους μήνες, έριξε την ιδέα, όσοι δίπλα της πέσαμε να τη φάμε. Συγκρατημένα αισιόδοξος ήταν μόνο ο Βασίλης Δεσποτόπουλος. Οι υπόλοιποι, από αμήχανοι, σκεπτικοί έως χαμογελαστοί. Τελικά, η κυρία δικαιώθηκε και δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία πως ο Κώστας Λαμάρης από τη μια και η οργάνωση από την άλλη θα κάνουμε ό,τι καλύτερο, ώστε όσοι φίλοι του μηχανοκίνητου αθλητισμού, αυτοί οι άπαιχτοι, οι ακροπολικοί θεατές, να μείνουν ικανοποιημένοι και όλοι να αισθανθούν δικαιωμένοι. Θα πάμε ή δε θα πάμε, μικρή σημασία έχει. Σίγουρα, πέρα από τις υποχρεώσεις, όντας ένα ελάχιστο κομμάτι της μηχανής που οργανώνει, θα πάρουμε με την Τώνια τα βουνά την Παρασκευή, ώστε να χειροκροτήσουμε και τον τελευταίο Έλληνα στην προσπάθειά του για τη διάκριση ή την επιβίωση. Επί του προκειμένου, δε ζηλεύω. Κάθε άλλο. Κρίμα που δεν καταφέραμε να πάμε να τρέξουμε στην Τουρκία, ώστε να έχουμε κάτι να γράψουμε παραπάνω, έχοντας στο παλμαρέ μας και τους τρεις αγώνες της ευρύτερης περιοχής μας, αλλά μέχρις εκεί. Έχουμε τόσα, μα τόσα να θυμόμαστε από τις συμμετοχές μας στο Ράλλυ Ακρόπολις. Πάντα κάτω από τις ιδανικές συνθήκες. Πάντα μαζί με σημαντικούς ανθρώπους μέσα κι έξω από το αυτοκίνητο. Υπενθυμίζουμε: οι άνθρωποι κάνουν τη διαφορά, έτσι ή αλλιώς. Καλή διασκέδαση σε όλους! Ακρόπολις το αληθινό είναι αυτό!_ Στράτης Χατζηπαναγιώτου